Liefde in opvoeding en onderwijs

Als een baby geboren wordt is het kwetsbaar en afhankelijk. De baby gaat vanaf dag 1 of eigenlijk al in de baarmoeder dingen leren die het de rest van zijn of haar leven gaat vormen. De eerste periode in het leven van een baby is zeer bepalend voor hoe iemand zich zal gedragen de rest van zijn leven. De boodschappen die binnenkomen in de eerste periode in het leven van een mens zijn bepalend voor de rest van het leven. De baby gaat zich ontwikkelen en gaat ontdekken wie hij is en hoe de werkelijkheid in elkaar zit. De belangrijkste boodschap die een mens kan krijgen in de eerste levensjaren is: Ik ben geliefd, ik mag er zijn, ik ben welkom. Een onvoorwaardelijk welkom. De boodschap van liefde vormt de basis voor alle andere dingen die een mens in zijn leven gaat ontwikkelen. In de mate waarin deze boodschap ontbreekt, gaat de baby compenseren in zijn latere leven om toch die liefde en aandacht te krijgen die het nodig heeft als levensbehoefte.
(Als geestelijk coach ga ik daarom altijd terug naar de eerst jaren van het leven)

Daarom is het zo belangrijk dat al in de zwangerschap het ongeboren kindje zoveel mogelijk boodschappen krijgt van liefde. Het mooiste is als het kind wordt verwekt in een moment van ultieme liefde en overgave tussen man en vrouw in een liefdevolle en veilige relatie. Een gewenst kind verwekt in liefde en gedragen in liefde heeft al een krachtige basis om de wereld binnen te komen.
Eenmaal geboren heeft de baby liefdevolle verzorging nodig van moeder waar het al een band mee heeft ontwikkeld in de baarmoeder. Dat kan door niks en niemand vervangen worden. Borstvoeding is niet alleen bedoeld voor voedsel voor de maag maar ook voor de emotionele binding en ontvangen van liefde van moeder. Ook de bloedband met vader die het kindje verwekt heeft en wiens genen het draagt heeft een belangrijke functie in de ontwikkeling van het kindje. De ouders hebben dan ook de eerste periode van het leven van de baby de allergrootste verantwoordelijkheid en taak in de opvoeding die door niks en niemand anders vervangen kan worden. Gebroken relaties laten diepe wonden na in het leven van de kinderen. Vaak voelen kinderen zich schuldig voor het mislukken van de relatie van de ouders. De moeder/vader horen de eerste jaren van het leven van haar kind dan ook volledig de zorg op zich te nemen. De boodschap: ik ben er niet voor je want ik moet werken is een boodschap die je niet goed kunt maken met het geven van dure cadeaus.

Het gezin is de hoeksteen van de samenleving. Het liefdevol gezin waarin ouders hun kinderen opvoeden is geen ouderwets plaatje maar een door de natuur gegeven concept waarin het kind optimaal tot ontplooiing kan komen in een veilige en liefdevolle omgeving. Binnen het gezin mag het kind de boodschap ontvangen van onvoorwaardelijke liefde. Je bent welkom, wij houden van je, we zijn er voor je, we zorgen voor je, je kunt op ons rekenen. Wij zijn er altijd voor je.

Als het kind enige jaren oud is wordt de tijd rijp om naar school te gaan. De school neemt een stukje van de opvoeding van de ouders over en ondersteunt het kind in zijn/haar ontwikkeling en in het aanleren en ontwikkelen van bekwaamheden die het nodig heeft in het leven om tot ontplooiing te komen in de taak die bij hem/haar past. De school zet de taak van de ouders voort in het geven van de boodschap Je mag er zij, je bent geliefd, je bent waardevol, je bent uniek. Vanuit deze basis kan er gewerkt worden aan vaardigheden waarbij niet gekeken wordt naar goed of slecht, maar waar meer gekeken wordt naar het ontwikkelen en stimuleren van vaardigheden zoals dat bij de persoon van het kind past. Op maat gesneden onderwijs waarin ook andere vaardigheden dan die van het intellect worden meegenomen. Onderwijs is het creëren van een optimale leeromgeving waarin het kind zijn/haar eigenheid en gaven en talenten kan ontwikkelen en kan uitblinken in specifieke gaven en ondertussen ook werkt aan basisvaardigheden die noodzakelijk zijn voor de maatschappij. Naast deze noodzakelijke basisvaardigheden dient er ook veel aandacht te worden besteed aan het ontwikkelen van een eigenheid en specifieke gaven van het kind waardoor het kind groeit in zelfvertrouwen en daarin wordt gestimuleerd waardoor het kind kan uitblinken en iets kan toevoegen aan de maatschappij. De wereld zit niet te wachten op grijze muizen die allemaal hetzelfde kunnen. We zijn allemaal uniek geschapen naar Gods beeld met goddelijke eigenschappen en het is juist de bedoeling die elk mensenkind vanuit zijn/haar eigen authenticiteit iets toevoegt aan een liefdevolle wereld. Als we ons in de opvoeding en scholing daar op richten dan zal de samenleving er veel vreugdevoller, mooier en liefdevoller uit gaan zien omdat dan iedereen veel meer tot zijn recht komt en veel gelukkiger zal zijn. Niemand wordt meer geminacht omdat het bepaalde dingen niet kan maar juist gewaardeerd vanwege zijn eigen authentieke invulling van zijn taak op aarde. Er wordt veel meer gekeken naar mogelijkheden dan naar onmogelijkheden. Dan maakt het niet meer uit of je een hoog of laag IQ hebt en hoe je er uitziet. Je wordt gewaardeerd om wie je bent en in de mate waarin jij op je eigen authentieke wijze bijdraagt aan een liefdevolle wereld. Vanuit dat gedachtegoed krijgen kinderen met een lichamelijke of verstandelijke afwijking een eigen gewaardeerde plek in de maatschappij. Het gaat er immers niet om wat je niet kunt maar om wat je wel kunt.

Hoe het bovenstaande is geschetst is helaas meestal niet de praktijk. Daarom is het belangrijk om weer terug te keren naar de kernwaarden van het gezin en onderwijs waarbij de ontwikkeling van het kind voorop staat en niet het belang van het systeem waar ze op opgroeien.